Het Noorden - DUO 9-11

Door: Michiel Kroesbergen

Ik kan die jongens ook geen moment alleen laten. Ik ben nog niet weg of er wordt geen wedstrijd meer gewonnen. A fgelopen zaterdag werd er met 9-11 verloren van DUO. Ja, dan wil je ook geen kampioen worden. oploper Arnhem liet eveneens een flinke steek vallen, maar dat doet niet zoveel meer terzake. Het wordt tijd om promotie te vergeten en ons te gaan richten op lijfsbehoud.

De nummers 11 en 12 degraderen direct. De nummers 9 en 10 spelen nacompetitie. In theorie, ja ga maar na, kunnen we nog 11e worden en direct degraderen. Om met zekerheid aan directe degradatie te ontsnappen hebben we nog minimaal twee(!) wedstrijdpunten nodig. En laten we het over ontsnappen aan nacompetitie maar helemaal niet hebben! Ik denk dat we in onze handjes mogen knijpen als we aan die extra wedstrijd deel mogen nemen… En dan maar hopen op een godswonder in die degradatiewedstrijd. Of een terugkeer van mij, wat op hetzelfde neerkomt.

Gedion valt in ieder geval niets te verwijten. Hij liet Dinant Spieker alle hoeken van het dambord zien met krachtzetten als 1...19-24! en 4.11x22! Spieker kon niet anders dan de botte bijl hanteren om nog een puntje te redden.

Danny mocht tegen Jorne Huiting. Aan de foto op toernooibase te zien nog een kind. Maar ja, op de foto op toernooibase is Danny ook nog jong. Op zijn foto heeft Jorne een scheiding links, maar op het bord forceerde Danny een scheiding dwars door het midden. Er was geen houden aan voor Huiting en we stonden zowaar, koester het!, voor. Van dat koesteren kwam niet veel terecht.

Op bord 3 speelde Henk tegen Thijs Gerritsen. Deze tegenstander heeft ruim 100 ratingpunten meer dan Henk, dus de teamopdracht van Henk was duidelijk: zoveel mogelijk risico nemen om koste wat kost te winnen! Henk deed zijn best, maar ging ten onder.

Nick bereikte na 33 zetten de tankformatie en rolde over tegenstander Woolschot heen. Woolschots plan (ik zet al mijn schijven rechts neer en laat ze daar lekker de hele partij uitrusten!) pakte niet goed uit en Nick forceerde de winst met een fraai offer.

Bert de Jong speelde tegen Henk Hoekman, een tegenstander met 100 ratingpunten meer. In plaats van er als een dolle in te vliegen negeerde Bert de teamopdracht en speelde degelijk naar remise.

Martin is hard op weg wederom topscorer van de klasse te worden. Zijn overwinning op Tim Vermeulen was oogstrelend. Na afloop zat Martin terecht tevreden aan het bier.

Tussenstand 8-4! Nog vier partijen te gaan. Onze vier 1200-spelers, dus dat moet goed komen, zou je denken! Die kunnen met z’n vieren wel drie of, laten we niet direct té enthousiast worden, twee bordpunten veiligstellen voor een mooie 10-10.

De eerste die verloor was René. Tegenstander Donders speelde een fraaie centrum- en later aanvalspartij en René wilde constructief tegenspelen, maar vond geen plan. Op de 46e zet miste René zijn laatste kans op een, zij het moeilijk vindbare, remise. Paul speelde tegen één van de toppers van DUO, Zweerink, en leek lange tijd rechtstreeks op een punt af te gaan. Danny laat op toernooibase een remisevariant zien op de 44e zet. Maar je zou haast denken dat er ook in het eindspel dat in de partij volgt nog wel remisekansen zijn. En toen stonden we dus weer gelijk.

Martijn speelde een mooie aanvalspartij tegen de op papier gelijkwaardige Wassink. (Oh ja, Gerrit, als je dit leest, een tijdje geleden zei je dat je zoon in Groningen ging studeren en nog een kamer zocht. Wellicht heb ik over ongeveer een jaartje wel wat voor hem, dus als hij dan nog iets zoekt, laat het even weten in een privébericht. Dan ga ik nu weer verder met het verslag, als je het goed vindt, want wellicht, je weet immers maar nooit en je moet de gekste dingen nimmer helemaal uitsluiten, zijn er mensen die dit lezen…) Martijn had na 33 zetten een modelstand bereikt en Wassink besloot, rijkelijk laat, aan de rem te trekken. In de praktijk op tijd, want het leverde hem een punt op, maar Martijn stond wel héél erg goed en had toch op z’n minst(!) twee punten verdiend.

9-9. Het kan nog steeds! Een wedstrijdpunt om ons uit het degradatiemoeras omhoog te trekken! Jan zat weliswaar tegen DUO-topper Ludwig, maar hij had lange tijd niet zoveel te vrezen. Natuurlijk stond hij minder, maar zelfs in het eindspel was remise nog haalbaar. Damhalen op 3 was nodig. Na damhalen op 4 ging Jan er fraai af. Fraai ja, maar ja...

Na deze pijnlijke nederlaag stel ik voor de winterstop een strafkamp voor in Cambodja. Er zijn hier nog wel een paar gevangenissen die al een jaartje of 35 leeg staan. Die kunnen we wel gebruiken. Teambuilding enzo. Paar trainingen van Jan, een stuk of drie... vier lijkt me te veel. Ik regel het bier!