Het Noorden – Witte van Moort 2 15-5 1 oktober 2016

Door: Martijn de Jong

Na de krappe 9-11 overwinning tegen DIOS, stond er met Witte van Moort 2 een nieuwe uitdaging voor de deur. Weliswaar speelde WvM2 vorig jaar in de eerste klasse, het is altijd een lastige tegenstander. Eentje waar we nooit zomaar van winnen. En hoe ging het deze keer? We scoorden!

Martijn de Jong– Eddie Hilberink. 2-0 Na enige verwarring mocht Martijn bij zijn seizoensdebuut toch op bord één plaatsnemen. Wat een eer. Met een lichte rem er op speelde Martijn op positioneel voordeel. Hij wilde Eddie’s vork buitenspel zetten. In Amerika is het niet gebruikelijk om met mes en vork te eten, vandaar. Maar al snel liet Martijn de vork ontsnappen (24.33-29 (?) 16-21!). Beide spelers waren niet enorm tevreden over hun stand, maar Martijn bleek beter te staan. Zeker na de blunder van Eddie (41.20-25?) waarna Martijn zelfs op twee manieren kon winnen. Als een duvel uit het doosje.

Paul Wijninga – Jeffrey Steen. 4-0 Niet veel later sloeg Pauls aanval door. In zijn favoriete opening leek Paul te zoeken naar een plan. Leek, want met Paul weet je het nooit. Uiteindelijk koos hij voor een prima flankaanval, die zwak werd tegengespeeld. Dan gaat het vanzelf lopen ja. Paul maakte het keurig af en lijkt in uitstekende vorm!

René Wijpkema – Elena Altchoul. 6-0 Wat een mooie aanwinst die René. Tijdens de voorbespreking kreeg hij het advies niet op winst te spelen tegen de taaie dame die goed kan counteren. Dus speelde René vanuit de opening een spannende flankaanval. Elena liet zich niet kennen en wilde het bord terug veroveren. Ze deed dat onnauwkeurig (34. 35-30! was sterker geweest) en moest vluchten naar een slecht eindspel. Het was remise, maar dat speelde ze zo beroerd dat René het bord leeg sloeg.

Nick Hoving – René Schippers. 6-2 Een dipje in het scoreverloop. Nick heeft niet zijn beste vorm en maakte in remisestand een enorme fout (a.k.a. een blunder?). Hij speelde een spannende pot en dat kan dus verkeerd gegaan. Voor het team was het niet erg en we hebben Nicks punten nog wel nodig in andere wedstrijden. De winst was een oppepper voor het ego van René.

Michiel Kroesbergen – Alex Noppers. 8-2 Misschien is het maar goed dat Michiel naar Laos gaat, dan kan hij daar de jeugd leren om klassiek te spelen zonder kroonschijf. Maar eerlijk is eerlijk, Michiel lapt dan wel de damtheorie aan zijn laars, hij weet precies wat hij doet. Hij maakt er een sport van om vastgeroeste patronen en dogma’s te ontkrachten en kan genieten als dat lukt. Tactiek hoort daar ook bij, want hij ontlokte slechte zetten van Alex om op een haarlemmer te spelen die toch niet goed bleek. En uiteindelijk was het ‘gewoon’ goed klassiek waarin hij gebruik maakte van de tempi-theorie, dus Michiel is toch een beetje een mapjesdammer.

Martin Dolfing – Niek Kloppenburg. 10-2 64 velden of 100 velden, het maakt Martin niet uit. Ook gisteren was hij weer een beest. Niek speelde goed mee en had een plan, maar kwam er niet aan te pas. Zijn centrum werd opgeblazen. Niek leek de damles wel te kunnen waarderen en dat maakt hem sympathiek. Iedereen moet de partij verplicht 64 of 100 keer naspelen, want dit is dammen zoals Martin het bedoeld heeft.

Gedion van Eiken – Theo Leoné. 10-4 Het tweede verlies. Gedion kwam niet goed uit de opening en had overbodig randhout. Sommigen meenden Theo te kennen van vroeger en blijkbaar is hij het dammen niet verleerd. Altijd mooi als mensen het spel weer oppakken. Hoe Gedion precies verloor weet ik niet, maar hem kennende zal hij de volgende keer weer enorm zijn best doen.

Bert de Jong – Peter Hoopman. 11-5 En met dit fraaie punt en de enige remise van de wedstrijd, werd het 11e punt binnengehaald! En wat voor een. Een Bert in goede doen speelt tegen iedereen remise en nu ook tegen de topper van WvM2. Hij leek nadeel te hebben in het klassiek maar wist er uit te ontsnappen. Daarna vond Bert probleemloos een (smal) weggetje naar remise. Een blauwtje dus!

Danny Staal – Gerwin Mollink. 13-5 Danny blijft natuurlijk een geval apart achter het bord. Hij speelde een flankomsingeling die in zijn straatje lijkt te passen. Gerwin had veel tijd nodig. Maar ja, zoals dat gaat willen flank/centrumaanvallen wel eens doorslaan. Danny werd in het nauw gedreven en moest zwaar aan de bak. Hij weigerde voor de remise te gaan, dat is zijn eer te na. Dus won Danny na een grote fout van Gerwin. Gerwin moest inprikken op 19 maar hij durfde niet. Mooi om te weten dat de punten altijd uit de lucht kunnen vallen.

Jan van Meggelen – Jan Willem Hoeve. 15-5 Na jaren is Jan eindelijk in vorm en dat is genieten! Hoe hij precies heeft gespeeld weet niemand. Toen we hem daarnaar vroegen, kregen we een prachtig betoog over diverse openingstheorieën en openingscombinaties die door grootmeesters waren gemist maar niet door Jan. Jan is dus tegelijk encyclopedie en tovenaar. Een mooi einde van een toch wat geflatteerde overwinning, maar we zijn blij met de punten.

Over twee weken schrijft René het verslag. Wie volgt daarna?